POST. MODLITWA. JAŁMUŻNA.

„pamiętaj człowiecze, że prochem jesteś i w proch się obrócisz"

Przyjęcie popiołu oznacza pokorne uznanie słabości ludzkiej oraz gotowość wewnętrznego odrodzenia. Pomocą dla nawracającego się chrześcijanina mogą być praktyki pokutne: post, modlitwa i jałmużna. Post, we wszystkich stosujących go religiach, ułatwia spotkanie z łaską Boga, uczy dyscypliny wewnętrznej i opanowania pragnień.

Zalecane w tym okresie akty miłosierdzia (np. jałmużna) pozwalają urzeczywistnić przykazanie miłości bliźniego — wspomóc potrzebujących. Szczególnie gorliwa modlitwa osobista i wspólnotowa przybiera w okresie wielkopostnym specyficzne formy, związane z męką Jezusa.

Szczególne znaczenie w przeżywaniu Wielkiego Postu odgrywa modlitwa. Przybliża ona do Boga i uczy słuchania Jego słów. W tym czasie Kościół zachęca wiernych do udziału w dwóch nabożeństwach pasyjnych: Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach.

Wielki Post jest czasem sposobnym do organizowania rekolekcji i przedstawień misteryjnych. Te ostatnie okazale prezentują się w scenerii tzw. kalwarii, czyli budowli, przypominających swym położeniem i kształtem architekturę Jerozolimy. Najstarszy w Polsce ośrodek o tym charakterze to Kalwaria Zebrzydowska.

Czterdziestodniowy Wielki Post, liczony od Środy Popielcowej, zamykany jest obchodami liturgii Wielkiego Tygodnia, które rozpoczynają się w Niedzielę Palmową, czyli ostatnią niedzielę przed świętami Zmartwychwstania.

Ostatnie dni Wielkiego Tygodnia, począwszy od wielkoczwartkowego wieczoru, należą już do Triduum Paschalnego. Obejmuje ono, związane z misterium eucharystycznym, uroczystości Wielkiego Czwartku, wielkopiątkowe wspomnienia męki i śmierci Chrystusa, poprzedzone wielogodzinną adoracją Bożego Grobu, radosne przeżycia Wigilii Paschalnej — nocy Wielkiej Soboty aż potriumfu Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Wydarzenia Wigilii otwierają okres Wielkanocny.